Wat was het allemaal gezellig! Heerlijk om even weer mensen te spreken en te genieten van het mooie weer. Echt energie op gedaan.
Na Alfred zijn verjaardag hebben wij afgelopen weekend nog genoten van het gezelschap van de familie Eilander in Friesland.
Maar dinsdag kwam nu wel heel dicht bij. Geen ontkomen aan. Tas ingepakt. Samen gegeten, samen wat klusjes gedaan, samen met Cooper naar het bos. Met heel erg het gevoel in ons achterhoofd 'nu kan het nog'.
Alfred is nog heerlijk wezen tennissen.
Vanochtend in bed nog even lekker geknuffeld met z'n vieren. Toen begon de tijd te dringen. De jongens moesten natuurlijk gewoon naar school. Maar goed ook.
Alfred heeft ze zelf nog naar school gebracht. Dat vond ik moedig, maar ook erg heftig voor hem. Even emotioneel nadien. Vooral omdat ik trots ben, hoe Alfred de confrontatie aan durft te gaan om het de jongens makkelijk te maken.
Na een bakkie thee in de zon naar het Sophia gereden.
Alfred kon zich daar op B2 rustig installeren.
Verpleegkundige Ingrid nam de tijd om alle informatie te vertellen en vragen te stellen. Duidelijk.
Door alles wat ze vertelde vond ik de bewustwording tussen haar regels door over Alfred zijn kwetsbaarheid heel helder.
Voorzichtigheid en het naleven van de strakke leefregels is een belangrijk wapen in het voorkomen van infecties, waar Alfred extreem gevoelig voor zal zijn. Dat moeten wij ons heel erg goed beseffen.
De vermoeidheid zal Alfred daarnaast ook zeker parten gaan spelen, vrij snel na de chemo, dus tijdens het 'geisoleerde' ziekenhuisverblijf.
Bezoek mag Alfred ontvangen, maar voorzichtig.
De mogelijkheid om eventuele gemaakte bezoekafspraken af te zeggen, moet geen enkel bezwaar zijn. Daarbij bedenken dat dit ook veel energie zal vragen, die hij op sommige momenten beter voor zijn herstel kan gebruiken. Dit zal je vast begrijpen.
Bezoek afhouden is ook geen optie. Het zal voor Alfred heerlijk zijn om alle nieuwtjes van een ieder te horen. en tijdens het hele verblijf mag Alfred de kamer i.p. niet af en zit hij gevangen tussen vier muren.
Vanaf morgen moet hij de kamer delen met een kamergenoot. Dat vind hij wel vervelend, omdat het afwachten is of er een klik zal zijn. Je moet het met elkaar doen tijdens een wel heel erg kwetsbare periode. Fingers crossed!
Ook afgelopen dagen zijn weer wij heel erg geraakt door al jullie bemoedigende woorden via whats app, sms, mail, telefoon of een kaart.
Het voelt zo bijzonder en intens om te ervaren dat zo veel mensen vanuit allerlei richtingen zo met ons bezig zijn.
Emotioneel ook, omdat het ons stil doet staan hoe heftig alles is.
Jullie zijn een soort van therapie voor ons, omdat we door jullie blijven relativeren dat t 'serious business' is waar wij op dit moment mee dealen. Thanx kanjers!
Mijn doel is om tijdens Alfred zijn verblijf in het Sophia, bij veranderingen, informatie op dit blog te plaatsen om jullie op de hoogte houden. Dat werkt voor mij het makkelijkst wat betreft de informatieverstrekking.
Hoi Assie, was goed om je te zien op 't Loo en te spreken. Je zal dit bericht net geschreven hebben en toen hup er even uit. Heb je de eindshow nog gezien? Was erg leuk. Super sfeertje daar he. Het wordt weer een bijzondere fase voor jullie daar in het Sophia. Zo kwetsbaar als Albert daar is.... Fijn dat je er vanavond even uit kon zijn en dat het zo'n mooie avond was. Dikke (voorzichtige) hug voor Albert en een bewonderende kus voor jou! Theo
BeantwoordenVerwijderen