Dagvullend programma

Oma Joke stond vanochtend om 6.45 uur bij ons op de stoep. Wat een tijdstip! Jongens ook vroeg in de veren. Ons ochtendritueel waarbij ze om 7.00 uur bij ons in bed schuiven om samen rustig te ontwaken gaat vandaag niet op.
Gelukkig schijnt de zon en lijkt de dag goedgemutst te beginnen.
Alfred en ik hebben snel ons ontbijt naar binnen gewerkt, om vervolgens om 7.15 uur afscheid te nemen van Chiel, David en oma om richting het Sophia rijden.

'Goedemorgen Alfred, je bent er vroeg bij'. Het heeft toch iets prettigs om op bekend terrein te komen en verpleegkundige Ans helpt Alfred met 'opstarten'.
Een heel schema, met verschillende medicijnen, chemo en vocht. Op het uur nauwkeurig verwerkt op een aftekenklijst. De eindtijd staat gepland om 18.30 uur. Wij zullen er nog wel even zijn... Onze tas gevuld met tijdschriften, boeken, laptop en iPad. Van vervelen hoeft geen sprake te zijn.

Nadat de chemo werd aangehangen (4 maal hogere dosis dan in Fase 1), is het wachten op bijwerkingen. Het enige tot nu toe is de vermoeidheid die over Alfred heen komt. Hij laat zich makkelijk in een slaap wegzakken. Hopelijk gaat de tijd zo ook wat sneller voor hem.

Ik vermaak mij met het opschonen van de laptop, het regelen van de injecties Neupogen voor volgende week, afspraken checken en lezen. Ik zit meerendeel van de tijd gebivakkeerd naast Alfred zijn bed en houdt de wacht. Wat een rust!
De meiden hier op M5 lopen de benen uit hun lijf, maar stralen rust, gezelligheid en oprechte belangstelling uit. Wat zijn verpleegkundigen toch een geweldige mensen!!! Zouden ze zich voldoende bewust zijn hoe fijn het is dat ze ons een veilig en welkom gevoel geven?

Dr Dompeling, 'onze' Hematoloog, is bij Alfred op de afdeling geweest terwijl ik beneden een broodje zat te nuttigen.
Zij kon vertellen dat het M-eiwit gelijk was gebleven (=2). Wij hadden gehoopt dat dit was gehalveerd, voor onze positieve blik zeg maar (dat zijn toch ontwikkelingen waar je op hoopt als je in een chemotraject wordt gesmeten)
Dompeling gaf aan dat het normaal is dat er een 'nivellering' optreedt in de ontvangen behandeling (het lichaam zal met dezelfde dosering niet meer resultaat kunnen behalen en blijft dus 'hangen' op een bepaald niveau). Voor haar prima acceptabel. Wij weten nog niet zo goed wat wij ervan moeten vinden, maar dat komt vast wel.
Door de hoge dosis Cyclofosfamide van vandaag, valt hierin nog wel wat daling te verwachten. Daar zetten wij dus maar op in.....
En Alfred slaapt weer gewoon verder.....wat een ontspanning. Ondanks al die piepende alarmen....