Goed begin van de vakantie!

Vanmorgen kwam ik uit de nachtdienst en begint voor mij de vakantie! Heerlijk om wat meer tijd te hebben om even normaal adem te halen zeg maar. Hoe ontzettend leuk ik mijn werk ook vind!
Heerlijk even 3 weken alleen bezig met Alfred en de jongens.
De oppas tijdens mijn diensten werden gedaan door achternichtjes Laura en Mariska. Heel prettig en fijn, voor alle partijen. Beetje verwendde jongens nu, maar genoten hebben ze wel degelijk haha en wie neemt het ze kwalijk?!

Gisteren hebben Alfred en zijn kamergenoot Linda zich uitgeleefd op de muren van hun kamer. Duidelijk te zien dat Alfred zijn humor weer helemaal terug heeft. Wat zullen ze daar een lol hebben gehad. Vooral de verpleging! Die kunnen in deze hectische verhuisperikelen met allemaal erg zieke mensen, wel een lach gebruiken.

 Even om aan de verpleegkundigen duidelijk te maken hoe hij heet,  in plaats van meneer Westdorp. De voedingsassistente kreeg het al benauwd. Alfred had haar namelijk gedreigd dat hij de rest van de dag niets meer zou drinken als zij bij haar volgende bezoek zijn voornaam niet zou gebruiken. Hoogrode wangen waren het resultaat.
Vanaf nu was het duidelijk.....en niet te missen.

Ook leuk als de verpleegkundige door het raam kijkt..........

Ik geloof dat ze gisteravond veel bezoek hebben gehad van het personeel omdat ze allemaal wilden meegnieten van de lol....... Hoe lekker!!!

Vanochtend, vrijdag 2 augustus, wilde Alfred facetimen met ons. De verbinding was helaas slecht.
'Ik ....... bezoek, Dompeling.....tevreden......vanavond.........jullie mee........'
Hebben wij het goed begrepen???????? Mag je vanavond mee met ons naar huis???? Da's geen humor als het niet waar is he?
Nee nee, het is echt waar. Dr Dompeling is onder de indruk van Alfred zijn herstel. Komt nagenoeg niet voor dat mensen na een stamceltransplantatie binnen 3 weken met ontslag gaan.
Wauw!!!!!! De jongens begonnen te springen en te juichen dat hun maatje weer thuis komt.
' Papa ik ga een hele bak met waterballonnen vullen, dan mag jij mij vanaf een stoel nat gooien' 'Papa dan kunnen we gaan badmintonnen'. 'Eh jongens, wat zijn jullie blij en wat is het lekker dat papa weer bij ons zal zijn, maar hij zal nog heel erg weinig kunnen'

 

Zuster Lydia zwaaide ons uit!

Met alle verhuisstof was dit het minste wat we aan bescherming konden doen. 

Met heel veel strenge leefregels, een rits aan medicijnen, een aangeslagen lijf en een tas vol met kaarten, gaat Alfred dus met ons mee naar 'huis'.
En dan begint pas echt het herstel...........maar we zijn wel met z'n vieren!

Voor komend weekend trekken wij ons terug. Resetten en genieten dat papa er weer is. Kijken ook hoe het Alfred vergaat. In die eerste dagen zowieso geen (onaangekondigd spontaan en gezellig) bezoek.
Jullie zullen vast op de hoogte worden gehouden door Alfred en mij zodra hier behoefte ontstaat.

Behoeft natuurlijk geen uitleg. Een heel verschil met afdeling D2 unit 205....

Wat een gaaf nieuws he!!!!!